کد مطلب:25284 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:603

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا مسيحيان و يهوديان و ..... به بهشت مي ورند.؟ ( به نظر من اين با منطق جور در نمي آيد كه در اديان ديگر كسي مذهبي شناخته مي شود و به خاطر خدا كار نيك مي كند و به جهنم برود به خاطر اينكه دينش اسلام نبود )

در اين رابطه دو طرز تفكر وجود دارد : معمولا كساني كه داعيه ي روشنفكري دارند با قاطعيت مي گويند هيچ فرقي بين مسلمان و غير مسلمان بلكه ميان موحد و غير موحد نيست. هر كس عمل نيكي انجام دهد. خدمتي از راه تأسيس يك مؤسسه خيريه و يا يك اكتشاف و اختراع و يا از راه ديگر انجام دهد, استحقاق ثواب و پاداش از جانب خداوند دارد .
مي گويند خداوند عادل است و خدا ميان بندگان خود تبعيض نمي گذارد براي او فرقي نمي كند كه بنده اش او را بشانسد,يا نشناسد در مقال اين روشنفكر ان گشاده باز مقدسان سخت گير قرار گرفته اند . محال است كه عملي از غير شيعه پذيرفته باشد . چون غير شيعه خودش مطرود است پس عملش به طريق اولي مردود است .وقتي كسي كار خيري انجام دهد شكي نيست كه عمل او از نظر اجتماعي و در مقايس تاريخ خير است . يعني : كار مفيد و سازنده اي است و به اين حساب تفاوتي نمي كند كه فرد هدفش ريا كاري و تظاهر بوده يا هدفي عالي انساني داشته است. اگر آن شخص هدفش خير باشد . عملش دو بُعد دارد . يك بعد در امتداد تاريخ و زندگي بشري پيش رفته است و ُبعد ديگر در امتداد معنوي و ملكوتي ولي اگر آن را با انگيزه ي ريا و يا جلب مادي انجام داده باشد كارش يك بُعدي است. يعني تنها در امتداد تاريخ پيش رفته ولي در امتداد معنوي و ملكوتي پيش نرفته به عبارت ديگر : براي خدا فرق نمي كند. اما براي عمل فرق مي كند در يك صورت عمل, عملي مي شود زنده و صعود كننده به با لا و در صورت ديگر عملي ميشود مرده و هبوط كننده .
در همين راستا امام صادق «عليه السلام » فرمود : كارتان را براي خدا قرار دهيد نه براي مردم , زيرا هر چه براي خداست , براي خداست و هر چه براي مردم است به سوي خدا بالا نمي رود. نيت جان عمل است و همان طوري كه تن آدمي شريف است به جان آدميت شرافت عمل آدمي نيز بستگي به جان آن دارد .
جان عمل چيست ؟ جان عمل, اخلاص است و بالفرض كه فردي غير مسلمان يا غير شيعه نيز در عمل خود اخلاص داشته باشد باز هم ا ز او پذيرفته نيست . زيرا اصلا دينش پذيرفته نمي باشد . اين موضوع با« آيه ي 85 , سوره ي آل عمران اثبات مي شود.» { و من يتبع غير الاسلام دينا فلن يقبل منه و هو في الاخره مي الخاسرين } يعني : « و هر كس غير از اسلام ديني بجويد هرگز از او پذيرفته نشود و او در جهان ديگر از جمله زيان كاران خواهد بود .»
و اين پاسخ كساني است كه معتقدند اسلام همان تسليم بودن در برابر خداست نه فقط دين اسلام كه حقيقت تسليم در هر زماني شكلي داشته و در اين زمان شكل آن همان دين گرانمايه اي است كه به دست حضرت خاتم الانبيا ء ظهور يافته است و قهرا كلمه ي اسلام بر آن منطبق مي گردد و بس و به عبارتي ديگر لازمه ي تسليم خداشدن پذيرفتن دستورات اوست و روشن است كه همواره به آخرين دستور خدا بايد عمل كرد و آخرين دستور خدا همان چيزي است كه آخرين رسول او آورده است و اين درجايي است كه آوازه ي اسلام به تمام نقاط دور و نزديك جهان رسيده باشد. همگان از وجود چنين ديني اطلاع يافته باشند . حال سؤالي پيش مي آيد كه پس تكليف كساني كه از وجود ديني به نام « اسلام» آگاه نيستند و يا اثر تبليغات سوء عليه آن و نيز تبليغاتي به نفع ديگر اديان و اصلا از برحق بودن اسلام خبر ندارد چيست ؟ باز هم قرآن به سؤال پاسخ مي دهد و مي گويد: «كه اين انسان نيز به شروطي اهل نجات مي باشد. { ان الذين آمنوا و الذين هادوا و والنصاري و الصابئين من آمن با لله و اليوم الاخر و عمل صالحا وفلهم اجرهم عند ربهم و لاخوف عليهم و لاهم يحزنون }يعني « همانا آنانكه ايمان آورده اند و آنانكه از اهل يهود و مسيحي و پيروان يحيي و زكرياء بوده و از روي حقيقت به خدا و روز قيامت ايمان آورند و نيكو كاري پيشه كنند, براي آنها پاداش نيك نزد پرودگار شان هست و هيچ گاه بيمناك و اندو هگين نخواهد .»
«بقره / 62 »
پس بر اين اساس شروطي براي پيروان ديگر اديان ذكر شده است .
اول: اين كه اينان بايد از وجود اسلام با خبر نباشند. و پيامبران آن تحقيقي به عمل نياورده باشند و به طوري كه اگر مسيحيان و يهوديان راجع به اسلام تحقيق كنند و به حقانيت آن پي ببرند , اما باز هم بر دين خود پايدار بمانند , ديگر اهل نجات نخواهند بود .
شرط دوم: اين كه اين افراد بايد پيرو هر ديني كه هستند تنها و تنها ايمان به خداي يكتا بياورند و در دل براي او شريكي قرار ندهند. به طور مثال همانند مسيحيان , حضرت مسيح را پسر خدا نخوانند و همانند نصاري معتقد به تثليث نباشند. پس چنين افرادي بايد به واقع به اين موضوع ايمان آورند كه خدايي جز خداي يگانه نيست.
مطلب ديگر اين كه در سوره « بقره آيه 62 » به طور اجمال بيان شده كه اينان اهل نجات خواهند بود و اين لازمه همان عدالت خداوند است. چرا كه اينان نيز به واسطه همان ايمان به خدا و آخرت و عمل صالح مراتبي از مراتب تسليم را طي كرده اند . اما مشخص نيست كه اينان وارد در جهنم هستند يا دربهشت , يا ابتدا به جهنم رسيده , بعد به بهشت خواهند رفت ؟.
منابع :
كتاب ,« عدل الهي» , استاد شهيد مطهري و نيز بر گرفته از آيات قرآن كريم .